خوردگی آمونیوم کلراید(1) نوعی خوردگی اغلب موضعی است که بر اثر تماس آلیاژ با آمونیوم کلراید یا نمکهای رسوبیافته آمینی در غیاب فاز آبی آزاد، به صورت حفرهای رخ میدهد.
مواد حساس:
تمامی مواد رایج به این نوع خوردگی حساس هستند. به ترتیب افزایش مقاومت: فولاد کربنی، فولاد کم آلیاژ، فولادهای زنگ نزن.
فاکتورهای بحرانی:
غلظت NH3 ، HCL ، H2O یا نمکهای آمینی، دما و در دسترس بودن آب.
واحدها و تجهیزات تاثیرپذیر(صنایع پالایشگاهی):
بالاسر برجهای نفت خام، واحد هیدروپروسسینگ، واحد تبدیل کاتالیستی، تجهیزات بالاسری FCCU .
بازرسی و پایش:
– تجمع نمکهای آمونیوم کلراید میتواند بسیار موضعی باشد و مشاهده و تشخیص آنها سخت است.
– پایش ضخامت باقیمانده میتواند از طریق RT یا UT انجام گیرد.
– پایش مستمر خوراکهای ورودی و آبهای خروجی (پساب) از نظر وجود آمونیاک و کلراید.
1Ammonium Chloride Corrosion
دیدگاهی بنویسید