مکانیزم آسیب آمونیوم کلراید

خوردگی آمونیوم کلراید(1) نوعی خوردگی اغلب موضعی است که بر اثر تماس آلیاژ با آمونیوم کلراید یا نمک‎های رسوب‎یافته آمینی در غیاب فاز آبی آزاد، به صورت حفره‎ای رخ می‎دهد.

مواد حساس:

تمامی مواد رایج به این نوع خوردگی حساس هستند. به ترتیب افزایش مقاومت: فولاد کربنی، فولاد کم آلیاژ، فولادهای زنگ نزن.

فاکتورهای بحرانی:

غلظت NH3 ، HCL ، H2O یا نمک‎های آمینی، دما و در دسترس بودن آب.

⁣واحدها و تجهیزات تاثیرپذیر(صنایع پالایشگاهی):

بالاسر برج‎های نفت خام، واحد هیدروپروسسینگ، واحد تبدیل کاتالیستی، تجهیزات بالاسری FCCU .

⁣⁣بازرسی و پایش:

– تجمع نمک‎های آمونیوم کلراید می‎تواند بسیار موضعی باشد و مشاهده و تشخیص آنها سخت است.

– پایش ضخامت باقی‎مانده می‎تواند از طریق RT یا UT انجام گیرد.

– پایش مستمر خوراک‎های ورودی و آب‎های خروجی (پساب) از نظر وجود آمونیاک و کلراید.

1Ammonium Chloride Corrosion